Ψηφιακό Σχολείο
Γραμματικό φαινόμενο
Παραγωγή Γραπτού Λόγου
Ασκήσεις
Άσκηση 2. σελ. 82
( Α )
Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι
Η εκδίωξη των Εβραίων και η γενοκτονία τους από το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ, δημιούργησε νέα δεδομένα μετά τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί αλληλοσκοτώνονται καθημερινά και τα Άγια χώματα μετατράπηκαν σε επίγεια κόλαση.
το καθεστώς της Ιερουσαλήμ: για το Ισραήλ, η πόλη αυτή έχει ιδιαίτερη συναισθηματική και πολιτική αξία .
οι πρόσφυγες: το δεύτερο καυτό πρόβλημα είναι η επιστροφή των 37 εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων. Οι άνθρωποι αυτοί της παλαιστινιακής διασποράς Ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948. Το Ισραήλ αρνείται κατηγορηματικά την επιστροφή τους, ισχυριζόμενο ότι μία νύχτα έξι εκατομμυρίων θα κατάρρεε εν μία νυκτί αν άνοιγε τα σύνορά της σε τέσσερα εκατομμύρια εχθρούς.
οι έποικοι: σχεδόν 200.000 Ισραηλινοί ζουν σήμερα σε οικισμούς που κτίστηκαν μετά τον πόλεμο του 1967. Ένα από τα αγκάθια στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη, είναι το ζήτημα του μελλοντικού Παλαιστινιακού κράτους.
τα σύνορα: σύμφωνα με το ψήφισμα 242 του ΟΗΕ το Ισραήλ υποχρεούται να επιστρέψει τα εδάφη που κατέλαβε κατά τον πόλεμο των έξι ημερών, δηλαδή τη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την ανατολική Ιερουσαλήμ.
Πηγές: www.hri.org/news/cyprus/kypegr/1998/98-10-26-1.kyperg.html , www.e3kloges.com.cy
( Β )
Ο συνεχής πόλεμος και οι προσπάθειες ειρηνικής συνύπαρξης
Με την συμφωνία του Εθνικού Παλαιστινιακού Συνεδρίου που αποτελεί το νομικό σώμα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, στις 15 Νοεμβρίου του 1988, το κράτος της Παλαιστίνης διακήρυξε ανεξαρτησία. Ωστόσο, το ισχυριζόμενο ” κράτος της Παλαιστίνης ” δεν είναι ούτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος, ούτε είχε κυριαρχία σε κάποια εδάφη. Επίσης η διακήρυξη αυτή αγνοήθηκε και εν τέλει απορρίφθηκε από το κράτος του Ισραήλ. Το Ισραήλ ελέγχει την περιοχή από τον πόλεμο των έξι ημερών, όταν την πήρε από την Αίγυπτο και την Ιορδανία.
Αποτελεί πεδίο έντασης και εστία τρομοκρατικών επιθέσεων, αντιπαράθεσης και πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, έπειτα κυρίως από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και κατόπιν απόφασης του ΟΗΕ. Η απόφαση προέβλεπε παράλληλα την ίδρυση αυτόνομου Παλαιστινιακού κράτους, κάτι που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Η Συμφωνία Ράμπιν – Αραφάτ υπογράφτηκε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1993 στην πολυεθνική Νέα Υόρκη. Εκεί Ισραήλ και Παλαιστίνιοι, μετά από έναν αιώνα μίσους, έχθρας και πολέμων, που ιδιαίτερα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο έλαβε διαστάσεις γενοκτονίας, αποφάσισαν να δώσουν μια ευκαιρία για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Η Όαση Ειρήνης αποτελεί μια γέφυρα, η οποία ελπίζουμε στο μέλλον να φέρει τους δύο λαούς πιο κοντά.
Πηγές: www.live-redia.gr,
( Γ )
Πενήντα χρόνια ατελείωτου πολέμου
Η ιερή γη ουδέποτε ησύχασε. Ιδιαίτερα τα τελευταία πενήντα χρόνια μετά την αυτοανακήρυξη του Ισραηλινού κράτους και την προσφυγοποίηση τεσσάρων εκατομμυρίων Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί αλληλοσκοτώνονται καθημερινά και τα Άγια χώματα μετατράπηκαν σε επίγεια κόλαση. Κατά την τελευταία δεκαετία δημιουργήθηκαν κάποιες ελπίδες για την εξεύρεση λύσεων χωρίς όμως το ποθητό αποτέλεσμα. Το αίμα ρέει ασταμάτητα και η ειρήνη φαίνεται ότι θα αργήσει να εγκατασταθεί μόνιμα στα Ιερά χώματα. Τα δραματικά γεγονότα που συντελούνται τις τελευταίες δύο εβδομάδες στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε ορισμένα σημαντικά στοιχεία για το πρόβλημα που ανατρέπει την πολιτική και οικονομική σταθερότητα σ’ όλο σχεδόν τον πλανήτη.
Η παρουσία των εποίκων στα κατεχόμενα είναι μόνιμη πηγή τριβής και συγκρούσεων. Δεν είναι σπάνια τα περιστατικά επιθέσεων Παλαιστινίων εναντίον εποίκων και αντίστροφα, καθώς οι έποικοι οπλοφορούν με άδεια της κυβέρνησης.
Οι άνθρωποι λοιπόν, χρειάζεται να μάθουν πώς να κάνουν ειρήνη.
Αυτό ακριβώς μαθαίνει στους μικρούς μαθητές το σχολείο του Ισραήλ. Τέτοιες πρωτοβουλίες αποτελούν μια μικρή σταγόνα στον ωκεανό, των όσων πρέπει να γίνουν. Ο κόσμος δεν αλλάζει με τέτοιες ενέργειες, γίνεται όμως καλύτερος.
( Δ )
Ας σταματήσουν οι πόλεμοι, Φτάνουν πια οι πόλεμοι
Το 1948 με απόφαση του ΟΗΕ, ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη το κράτος του Ισραήλ. Ακολούθησε η πολεμική παρέμβαση πέντε αραβικών χωρών ( Αιγύπτου, Συρίας, Ιορδανίας, Ιράκ και Λιβάνου ) υπέρ των ομοεθνών τους Παλαιστινίων.
Σ’ αυτόν τον πόλεμο που κράτησε μέχρι το 1949, υπερίσχυσε το Ισραήλ. Σπουδαιότερη συνέπειά του ήταν ο αναγκαστικός εκπατρισμός εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων, που έγιναν πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες. Έτσι δημιουργήθηκε το περίφημο Παλαιστινιακό πρόβλημα, το πρόβλημα δηλαδή της επιστροφής των προσφύγων στην πατρίδα τους.
Το 1956 γίνεται νέος πόλεμος και πάλι νικάει το Ισραήλ. Το 1964 ιδρύθηκε το Εθνικό Παλαιστινιακό Συμβούλιο και η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Το 1967 ξέσπασε νέος πόλεμος αραβοϊσραηλινών και πάλι κατέληξε σε ήττα των Αράβων. Οι Ισραηλινοί κατέλαβαν την αιγυπτιακή Λωρίδα της Γάζας, τα συριακά υψώματα του Γκολάν και την πόλη της Ιερουσαλήμ. Η σύρραξη αυτή απείλησε την παγκόσμια ειρήνη.
Μέχρι και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα και το Παλαιστινιακό πρόβλημα παραμένει συνεχώς στο προσκήνιο της διεθνούς επικαιρότητας.
Παρ’ όλες όμως τις διαφορές ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς γίνονται προσπάθειες για ειρήνη.
Μια τέτοια προσπάθεια αποτελεί και το ξεχωριστό σχολείο που ονομάζεται Όαση Ειρήνης, όπου τα παιδιά Ισραηλινών και Παλαιστινίων μαθαίνουν να σέβονται ο ένας τον άλλον και να λύνουν τις διαφορές τους ειρηνικά ζώντας μαζί.
Άσκηση 6. σελ. 83
| Ενεστώτας οριστικής | Αόριστος οριστικής |
| αναφέρω | ανέφερα και ανάφερα |
| επιλέγω | επέλεξα |
| επιβάλλω | επέβαλα |
| απορρίπτω | απέρριψα και απόρριψα |
| προβλέπω | προέβλεπα και πρόβλεψα |
| περιγράφω | περιέγραψα και περίγραψα |
προέβλεψα, ανέφερα, απέρριψε, επέλεξαν, περιέγραψαν.
Άσκηση 7. σελ. 84
( Α )
Η ειρήνη είναι πάντα ένα ιδανικό πολύ αγαπητό στους ανθρώπους. Δύο λαοί έχουν μεταξύ τους ειρήνη όταν με καλή θέληση και αμοιβαία κατανόηση λύνουν τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους φιλικά. Πιστεύω ότι η Όαση της Ειρήνης μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα για την επίλυση των προβλημάτων και την επαναφορά της ειρήνης στην περιοχή. Πιστεύω ακόμα ότι μέσα από το σχολείο οι δύο λαοί μπορούν να γνωριστούν από κοντά, να γίνουν φίλοι και να καταλάβουν ότι αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν.
Επίσης μέσα από το μάθημα της ιστορίας, οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν πολλά πράγματα, για το ποσό σκληρός είναι ο πόλεμος και τι αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει για τη ζωή των ανθρώπων. Πρέπει να δημιουργηθούν ανάμεσα στους ανθρώπους φιλειρηνικά αισθήματα και να μάθουν να αποφεύγουν τον πόλεμο και να αγαπούν την ειρήνη.
Κατά τη γνώμη μου τα παιδιά που μαθαίνουν από μικρά να αγαπούν την ειρήνη και τη φιλία ανάμεσα στους ανθρώπους, θα γίνουν στο μέλλον ικανοί και άξιοι πολίτες να δημιουργήσουν έναν ειρηνικό και ασφαλή κόσμο. Επίσης πιστεύω ότι ακόμα και με τον τρόπο που παίζουν τα παιδιά και το αν χρησιμοποιούνε τα σωστά παιχνίδια και όχι να παίζουν από μικρά με τα όπλα. Γιατί αυτό μπορεί να τους οδηγήσει και στο μέλλον να γίνουν άτομα που αγαπάνε τον πόλεμο και όχι την ειρήνη.
Γι’ αυτούς τους λόγους πιστεύω ότι η Όαση της Ειρήνης μπορεί να φέρει την ηρεμία και την ισορροπία μεταξύ των κατοίκων μιας περιοχής. Πρέπει οι δύο λαοί να συνειδητοποιήσουν ότι η πρόοδος και η ανάπτυξή τους εξαρτάται μόνο από την ειρήνη και τις καλές σχέσεις που έχουν οι λαοί μεταξύ τους.
( Β )
Από το 1948 που με απόφαση του ΟΗΕ ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη το κράτος του Ισραήλ, άρχισαν σ’ αυτήν την περιοχή της Μέσης Ανατολής πόλεμοι ανάμεσα στους λαούς που κατοικούν εκεί. Οι λαοί αυτοί πολεμούν μεταξύ τους με πολύ μεγάλο μίσος, γιατί διεκδικούν εδάφη ο ένας από τον άλλον και έτσι χρόνια τώρα οι καταστροφές από τους πολέμους είναι μεγάλες και οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι.
Βέβαια όσο περνούν τα χρόνια γίνονται κάποιες προσπάθειες για να επικρατήσει ειρήνη στην περιοχή. Μια τέτοια προσπάθεια αποτελεί και το ξεχωριστό σχολείο που ονομάζεται ” Όαση Ειρήνης “, όπου φοιτούν παιδιά Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Πιστεύω πως αυτή μόνο η προσπάθεια δεν είναι αρκετή, είναι όμως μια καλή αρχή. Τα παιδιά αυτά πηγαίνοντας στο ίδιο σχολείο θα γνωριστούν καλύτερα, θα έρθουν πιο κοντά και θα μάθουν να λύνουν τις διαφορές τους με διάλογο και όχι με τη βία. Έτσι μεγαλώνοντας θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι γιατί θα έχουν μάθει να σέβονται ο ένας τον άλλον, να σέβονται την ίδια την ζωή.
Πρέπει όμως αυτό το σχολείο να γίνει παράδειγμα και για άλλες προσπάθειες ώστε να μπορέσουν επιτέλους αυτοί οι λαοί να ζήσουν ειρηνικά μεταξύ τους.
( Γ )
Ο πόλεμος δηλητηριάζει τις ψυχές των ανθρώπων με το μίσος. Ανοίγει πολλές και μεγάλες πληγές που πολύ εύκολα δεν μπορούν να κλείσουν. Οι άνθρωποι που έχασαν συγγενείς και φίλους σ’ έναν πόλεμο είναι πολύ δύσκολο να δώσουν τα χέρια, δηλαδή να συμφιλιωθούν μεταξύ τους. Οι υπεύθυνοι γι’ αυτή την κατάσταση, φταίνε μόνο οι ισχυροί, οι πολιτικοί και οι πλούσιοι αλλά και ο απλός λαός δεν έδειχναν ενοχή, αν έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να προασπίσουν την ειρήνη.
Οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν πως να κάνουν ειρήνη. Πως να συμφιλιωθούν με τους άλλους ανθρώπους χωρίς να γίνεται πόλεμος μεταξύ τους. Αυτό όμως δε πρέπει να κρύβουν το θυμό τους και τη στεναχώρια τους, πρέπει να κάνουν ακριβώς το αντίθετο γιατί στην ειρήνη δείχνεις όλα σου τα συναισθήματα σε όλο τον κόσμο. Αυτά ακριβώς τα πράγματα μαθαίνουν στα παιδιά, τα οποία πηγαίνουν σ’ αυτό το σχολείο στο Ισραήλ.
Αν προσπάθειες σαν αυτή αγκαλιαστούν από τους πολίτες όλου του κόσμου, τότε θα δοθεί η ευκαιρία στην ειρήνη να ανθίσει ακόμα και στα πιο αφιλόξενα μέρη, αυτά που ισοπεδώθηκαν κάτω από τα άρματα του πολέμου!
( Δ )
Πιστεύω πως ένα σχολείο όπως είναι η ” Όαση της Ειρήνης “, το οποίο παρά τον πόλεμο που επικρατεί στο Ισραήλ, ανάμεσα στους Παλαιστινίους και τους Ισραηλινούς είναι πολύ σημαντικό, διότι μαθαίνει στα παιδιά να ζουν ειρηνικά μεταξύ τους και πως ο πόλεμος ανάμεσα στους ανθρώπους είναι ότι χειρότερο, διότι το αποτέλεσμά του είναι οι υλικές καταστροφές, η εξαφάνιση πολλών ανθρώπων, αλλά και η καταστροφή του περιβάλλοντος και των πολιτισμών.
Ένα μόνο τέτοιο σχολείο σίγουρα δεν φτάνει για να φέρει την άνοιξη, δηλαδή να διδάξει την ειρήνη και τον πολιτισμό μεταξύ των δύο λαών που χρόνια πολεμούν μεταξύ τους.
Όμως η ύπαρξη ενός έστω τέτοιου σχολείου σημαίνει πως υπάρχει ελπίδα, πως υπάρχει ακόμη μια μικρή αναμμένη φλογίτσα της Ειρήνης που σιγά σιγά μπορεί να ανάψει μεγάλη φωτιά και να ζεστάνει τους δύο λαούς.
Ένα μόνο σχολείο μπορεί να μην είναι αρκετό για να βοηθήσει την πραγματική ειρήνη αλλά είναι ο πρώτος σπόρος για να ανθίσει ένα μικρό φυτό από το οποίο θα πέσουν στη γη περισσότεροι σπόροι. Είναι η ελπίδα που ποτέ δεν πεθαίνει και φωνάζει σ’ όλους τους ανθρώπους για ανθρωπιά, ειρήνη, πολιτισμό, αγάπη, αλληλεγγύη και συναδελφικότητα.
Σκεφτείτε να υπήρχε απόλυτο σκοτάδι, ενώ τώρα υπάρχει μια μικρή ηλιαχτίδα μέσα στο σκοτάδι που δίνει σ’ όλους την βεβαιότητα ότι παραέξω φωτίζει ένας ήλιος, ο ήλιος της ειρήνης.
Ας πιστέψουμε ότι τα παιδιά που φοιτούν σ’ αυτό το σχολείο θα μάθουν με την σειρά τους σ’ άλλα παιδιά το καθένα να αγαπάει την ειρήνη και να αγωνίζονται για την ειρήνη.
Ας είναι λοιπόν αυτό το σχολείο ο ένας κούκος και ας ελπίζουμε όλοι, ότι αυτός ο ένας κούκος θα φέρει την άνοιξη, θα φέρει την ειρήνη και την ένωση των δύο λαών.
